Samimiyet tüterdi ocaklardan.
Güven, paylaşım. Özveri ve yardımlaşma !
Arınırdı kötü düşüncelerden insan.
O gün dedikoduya izin verilmezdi, bizim ellerde !
Temiz, pak olmanın yolunu seçerdik önce.
Yıkanırdı giysiler kendileriyle beraber.
Döşek altına serilen fitilli pantolonlar ütülenirdi.
Lastik ayakkabılar sudan geçirilir, “Kız” gibi oluncaya kadar.
Entarili ve altın pullu takkalarıyla,
Fistan giyen kızlar, gelinler ortalıkta dönerken gümüş kuşakları parıltılı olurdu.
Odalar mis kokusunun yayılışına kadar, pak !.
Ev önleri ve sokaklar ve caddeler , imece usulü süpürülürdü.
Büyük küçük herkes kolkolaydı O gün.
Çiçek kokusunu “İşbirliği”ile kuvvetlendirilip sıcacık ortam oluşturulurdu.
Gelin ve damat gibi giyinirdik.
Arkada yeni yetmeler , caminin yolunu tutardık.
Sıra selviler misali dizilir Bayram namazımızı ifa ederdik.
Saygı ve hürmetle eller öpülür, tokalaşılırdı ,
sofralar kurulur,
hane başı hazırlanan yemekler tüketilirdi ayrım yapılmadan.
Bayramlaşmada bizim ellerde.
Arife günü gitmeyenler,
Bayram namazından sonra yolunu tutardı mezarlığın.
Unutulmazdı rahmetle anılanları.
Her ev şenlikli olurdu.
Anne baba, dede nine öncelikliydi. Büyükler alırdı el öpme sırasını.
Haymana’dan gelen babaların kucağında mutlu , yüzünde güller açan çocuklar.
Akrabalar, yaşıtlar, yarenler ve çocuklar küme küme, ev ev dolaşılır, bayramlaşılırdı.
